රා මතක

 රා මතක 

-=-==--=--

යාලුවෙක් කාලෙකින් ලියපු රා සුවඳ පෝස්ට් එකක් කියවල , මගේ මතකයේ අස්සක සැගවිලා තිබ්බ රා සුවඳ හමන්න ගත්තා.සුවඳ දිගේ ගියාම එක්දාස් නමසිය අසූගණන් වලට ගිහින් තමයි නතර උනේ.

මුහුදු සුළඟ හමන ලොකු පොල් වත්තක් මැද තිබ්බ පෘතුගීසි පන්නෙට හැදුව පරණ ගෙයක්. ගෙදරට ගොඩ වෙන්න තිබ්බෙ ආලින්දයේ දිගටම හැදුන පඩි පේලි පහක් හයක්.ඊට පස්සෙ සුදු කුළුණු හතරක් උඩ සිංහල උළු වහලයක්.බිත්ති නැති විවෘත ආලින්දයක්.ආලින්දයට විවෘත උන එලියෙ තනි කාමරයක්.ඒ කාමරයේ ඉන්න කෙනාට ගේ ඇතුලට යන්න වෙන්නෙ ආලින්දය මැදින් ඇවිත්. ඒක තියෙන්නෙ ඇත්තේ තාත්තා පරක්කු වෙලා ගෙදර ආහම නිදාගන්න කියල ඉස්සර තාත්තා කියල තියෙන්නෙ බොරුවට. ඒ කාලේ ටික කලක් ඒ කාමරේ සුද්දො ජෝඩුවක් ඉදියා.කොහොම හරි ඒ මම කලුතර ඉස්පිරිතාලෙ  ඉපදිලා බබා සුවඳත් එක්ක ඉස්සෙල්ලම ආපු ගෙදර.අපි ගේ ඇතුලෙ හිටියට ගේ අපේ නෙමේ.

ඒ ගේ තිබ්බෙ පොල් වත්තක් මැද. ඒ කිසිම පොල් ගහක් තනි වෙලා තිබ්බෙ නැත්තෙ , පොල් ගහට පොල් ගහක් සමාන්තරව ලණු වලින් එකිනෙකට සම්බන්ධ කරල තිබ්බ නිසා.ඔය ලනු දෙක අතර පරතරය අඩි හතරක් විතර ඇති.හැමදාම උදේට මට ඇහරෙන්නෙ ඔය ලණු අතරෙ ගහින් ගහට යන්න සරම් කොටයක් ගහන් සරමට යටින් ශෝටක් වගේ කලිසමක් ඇදන්, ඉනේ භාජනයක් බැදන් , ඉන වටේ තියන පටියෙ වක්පිහියක් ගහන්, සිවුරුහම් බාමින් එන ඉසුරුවේල් නිසා.මන් පොඩි කාලෙ ඉසුරුවේල්ට බයයි.එයාට තිබුනෙ තඩි ඇස් දෙකක්.මන් එළියෙ පහලියෙ ඉන්නව දැක්කොත් ඉසුරුවේල් ඒ තඩි ඇස් දෙක තවත් විශාල කරල මාව ගිලින්න වගේ බලනවට ඒකාලෙ මන් හොඳටම බයයි. ඒ කාලෙ සිංහල චිත්‍රපටි වලත් හිටියා ඉසුරුවේල් වගේ ඇස් දෙකක් තිබ්බ නලුවෙක්.

ඉසුරුවේල් උදේම ඇවිත් ගහින් ගහට මාරු වෙනව මන් බලා ඉන්නෙ කාමරේ ජනෙල් පඩිය උඩට නැගල  ,ජනේල් කූරු අතරින්. ඉනේ තියන වක්පිහියෙන් ගහේ උඩදි මොනව හරි කරල ලනුපොටවල් දෙක අතරෙන් තව ගහකට මාරු වෙවී යන ඉසුරුවේල් අන්තිම ගහෙන් බැහැල අතපය ,පිට පිහද පිහද ගේ පැත්තට එනගමන් " රාලාමී " කියල අපේ තාත්තට කතා කරන කොට ගොඩක් දවසට මාත් තාත්තගෙ පිටිපස්සෙන් යන්නෙ තාත්තට වහන් වෙලා.අනික තාත්තා ඉන්න නිසා ඒ වෙලාවට ඉසිරුවේල් ගැන තියන බය ටිකක් තුනී වෙනවා.

ලණු වලින් ඔතල ඔතල තියන කලයක් වගේ භාජනේ ලනුවකින්ම හදපු හැන්ඩල් එකෙන් අල්ලල "  රාලාමි මෙන්න " කියන ගමන් තාත්තට දික්කරන ඉසුරුවේල්ව මම දකින්නෙ 

තාත්තගෙ සරෙමෙ කොනක් අල්ලන් කකුලක් එහාට වෙනකොටම එඹිල බලන ගමන්.

චූටි නෝනටත් බොන්න පුලුවන් අද තෙලිජ්ජ තියනවා.

ඉසුරුවේල් එහෙම කියන්නෙ මා දිහා නොබල.ඒ කියන්නෙ මාව දැක්කෙ නෑ වගේ අගවලා කියල දැනුයි මට තේරෙන්නෙ.

මහ පාන්දරම දැනුන ඒ රා සුවඳ අදටත් මට ඒ විදියටම දැනෙනවා. 

අම්ම බනිද්දි තාත්තා මට තෙලිජ්ජ වීදුරුවෙන් උගුරක් අම්මට හොරෙන් බොන්න දීලා තියනවා.

රා වලටම හරියන චීන ඌරො.ඒ වත්තෙ නිදහසේ ඉන්නෙ කවුරුහරි දැලක් දාලා අල්ල ගන්නකම් විතරයි. ඒ ගමේ හතර දිග් බාගෙම පන්සල් යන පවුලක් හිටියෙත් අපි විතරයි.අනිත් හැමෝම ගියේ පල්ලි. ඒ වගේම ඒ ගමේ ගෙවල් වලින් තමන්ටම කියල ඌරො හිටියෙ නැත්තෙත් අපට විතරයි.හැබැයි අපි ඒ හැම  ඌරන්ටම ආහර සැපයුවා.ඒ පොළව ඇතුලට නැති පොලවට අඩි හතරක් විතර උඩින් හදපු වැසිකිලියෙන්.ඒක වෙනම ලියන්න ඕන කතාවක්.ඒ වැසිකිලියේ වාඩි වෙලා ශරීරකෘත්‍ය කරන කොට ඌරන්ට පුලුවන් යට තියන වලට ඇවිත් ඒ ජරාව ජොහ්: ජොහ්; ගාලා තලු මරමින් කන්න.මොකද ඒ වල බැදල තිබ්බෙ තුන් පැත්තකින් විතරයි. 

ඉතින්... ඒ පොල් වත්ත මැද්දෙ තිබ්බ ගෙයි අපි ඉන්න කාලේ අපේ ගෙදර තිබ්බ ගමේ ඉඩමට මහපාරේ ඉදල එන්න පොඩි තාර පාරක් තිබ්බා.මහ පාරෙන් එහා පැත්තට පැන්නම තිබ්බෙ මූද. මහ පාර දකුනු පැත්තට ගියාම කලුතරටත් මහපාරෙන් වමට ගියාම ගාල්ලටත් එන්න පුලුවන්. ඔය මහ පාරෙන් අපේ ගෙවල් පැත්තට වැටිල තිබ්බ පාරෙ අයිනෙ නිතර නිතර දකින්න හිටියා පිස්සියෙක්.ඒ පිස්සි අපේ තාත්තට හරි ආදරෙයි. තාත්ත එක්ක යනකොට මටත් හරි ආදරෙයි.රා බීල බීලම ඒ කාලෙ අපෙ තාත්තට තිබ්බ ලොකු බඩට දැක්කාම පිස්සි නිතරම කීවේ " රාලාමිට බබෙක් හම්බෙන්න ඉන්නවා " කියල.

රා සුවඳ වැක්කෙරුන ඒ පුංචි ගම දාලා අපිට එහෙන් එන්න සිද්ධ උනේ තාත්තගේ ආදරණීය ආච්චි එයාගෙ ඔක්කොම ඉඩකඩම් තාත්තගෙ නමට ලියල මැරිල ගිය නිසා.

ඉතින් ඊට පස්සෙ කුලී ගෙවල් වලට තිත තියල , පොල් මන්ඩියේ පරණ පෘතුගීසි ගෙදර දාල , රා සුවඳ විතරක් අරන් අපි තුන් දෙනා කෑගලු ආවා.තාත්තගෙ බඩත් බැහැල ගියා.ඒත් අදටත් ඒ පාරෙ ආවොත් " රා බොමු" කියල ගහල තියන බෝඩ් දැක්කම මට හිතෙන්නම ඒ බෝඩ් ගහල තියෙන්නෙ මට කියල.

නමුත් දැන් ඒ පාරෙත් ගොඩාක් කාලෙකින් යන්න බැරි උනේ මුහුදු බඩ ප්‍රවාහනයට වඩා නැග්ගා බැස්සා සීග්‍රගාමි පාරේ ම මම කොළඹ ගිහින් එන නිසා.

හැබැයි මගේ රා තිබහ නම් තාමත් සමනය වෙලා නෑ.

පින්තූරෙට තුති. 🙏