හේ වලහෙකි,
උසය...මහතය..දැකුම් කළුය.
ඔහු ළඟ මා ඉතා කුඩා ජීවියෙකි.
හේ නිතර මා සමඟ පැටලි පැටලී එයි.
ඇතැම් විට ආදරයට ද
තවත් විටෙක වලියට ද පැටලෙන මෙ වලහා ඒ සෑම විටම අවසානයේ දී මා වසඟයට ගනී.
වලහෙක් වූවත් හේ ඉතා කසවසම්‍ ය.
ආදරයෙන් අන්ධ වී ඇති බැවින් ඒ මට පෙනෙනා සැටි වන්නටද පුලුවන.
හේ ඉතා උණුසුම් වලහෙකු වන අතර නිතර නිතර කැලේ මලාක් මෙන් බොරුවට වැතිර නිදන අසරණ මිනිසුන්ට උදව් කරන්නේය.
කණට කොඳුරා උපදෙස් දෙන්නේය.
මේ වලහා මට මුණ ගැසෙනා විට ඉතා යහපත් කල්ක්‍රියාවෙන් සිටි වලසෙකු වුවත් දැන් ඔහු මදක් සිහිමද ගතියෙන් පෙලෙන්නේය.
හේ පැණි කන්නාක් මෙන් මධුපැන් බොන්නේය.
හුස්ම උරන්නාක් මෙන් සිගරට් බොන්නේය.ඒ මත්තේද පමණක් නොව තොලින් තොලට ගෙන මටත් පොවන්නේය.
පුලුල් වලස් පපුවේ වම් පස පෙන්වා නිදන්නට ඇරයුම් කරන්නේය.
ලෝම කබායෙන් මා උණුසුම් කරන්නේය.
නිදන විට හිස අත ගාමින්ද , පපුවේ හදවත තාලයට වාදනය කරමින්ද සැප පහසුව සලසන්නේය.
උන් හිටි ගමන් අවදි කරවා අද්දනා බසයට නංවා ගෙදර පිටත් කරන්නේය.
වලස් ලෝම අස්සේ ඇති ආදරය , ගලව ගලවා දෙන්නේය.
දුටු තැන තුරුලු කර ගනිමින් නලලත සිඹින්නේය.
සමුනොදීම වහ වහා පිටව යන්නේය.
හේ
වලසෙකි.....
ප.ලි :- කටුස්සා නිතර නිතර කවි වලට දාන වලස් ෆොටෝ දැකල ලිවුවේ.
