කාලය කෙතරම් ... නපුරුද සොඳුරිය

ඔබ මගේ හදවත පැහැර ගත් පෙම්වතාගේ රුවට සමාන යැයි හැඟුන බැවින්දෝ එදා මෙදා තුරම ඔබ මගේ ක්‍රශෙක විය.

නමුත් ඔහු

මාගෙන් දුරස් වෙද්දී , කාර්‍ය බහුල වෙද්දී ,යන්න් එන්නටම දවස් මදි  වෙද්දී, රෑ දවල් වෙනසක් නැතුවම වැඩ අතර ගෙවෙද් දී ඔහු ඔබ ට  වඩා හැඩැති කෙනෙකුන් බවත් ඔහු ඔබවැනි යැයි මා සිතා සිටියේ ඇස් දෙක කටේ දාගෙන හිටපු නුහුගුණේ වැඩි වෙලාවක විය හැකි බවත් මට සිතුණි. 

කෙමෙන් කෙමෙන්  මා ඔහුගෙන් දුරස් වූයේ අතිශය සෙමෙන් ගෙවෙන සරල සුන්දර මගේ දවස් සහිත ජීවිතය සමඟ අතිශය සංකීර්ණ  , වේගවත් දින ගෙවූ ඔහුගේ දිවිය මාහට දරාගත නොහැකි වීමටත් වඩා ඔහුගේ වේගවත් කාර්‍ය බහුල තරඟකාරී ගමනට මා වැනි සෙමින් යන්නියක ඔහුට විය හැකි විශාලතම මානසික බාධාව විය හැකියැයි මට සිතුණ බැවිනි.

ප්‍රතික්‍රියාවක සීශ්‍රතාවයට ද බලපාන ප්‍රධාන සාධකයක් වන්නේ එහි සෙමින්ම සිදුවන ක්‍රියාවයි. ඉතින් විද්‍යාත්මකවද පහදා ඇති සත්‍ය එය නම් සෙමින් ගෙවෙන සරල නිහඬ දවස් වල පය වැදී ඔහුගේ ගමන බාල කරවීම ඔහුට සැබැවින්ම ආදරේ කරනා මා වැනි කෙනෙකුන් ට ඔහු වෙනුවෙන්  කළ හැකි නොහොබිනාම වැඩකි .

පෙර දවස රජු කෙනෙකුන් පලාගිය අශ්ව රථයේ බර වැඩිවී වේගය මදවී හතුරන්ට අසුවීමට යන විට එම අස්‍ රියේ බර සැහැල්ලු කරන්නට එයින් බට රජ බිසවක සේ මාද හිත හදාගන්නෙමි. මා නැතත් ඔහු ඔහුගේ ගමන යනු ඇත. මා සිටිනා විටදි වඩා ඒ ගමන පහසුවක් වනු ඇත.

මා මෙතැනම නුඹ ගේ සෙවන යට නතර වෙන්නම්...........

මට නුඹ නැතිවට කමක් නැත

නුඹ දුන් මතක සිත පුරාද

නුඹ දුන් හාදු ගත පුරාද

නුඹ දුන් සුවඳ සිහින පුරාද පුරෝගනිමි

අඩුවට නුඹේ රුව නොව ,නුඹ වැනි යැයි මා සිත රවටා ගත් ඔහුගේ රුව විඳිමි.

ප .ලි:- ඉස්සර නම් නුඹ ඇස් කණ්නාඩි පැලදුවේ නැත. එය ආඩම්බරයක් කර සැලකූ නුඹේ ඒ ආඩම්බරය නැති කිරීමට මම අකමැත්තෙමි.

රැවුල කැපූ දිනට නාදුනන වෙනත් අයෙකු තරමට වෙනස් වන ඔබේ රුවට වඩා අකීකරු රැවුල වසා සිටින ඔබේ වත මා ලොව දැකීමට කැමතිම රූපයයි. නොලැබුනත් , එය අදටත් එසේමය.

ඉස්සර නුඹේ රුවුල් ගස් දෙක තුනක් සුදු වූවත් අනිකුත් සමවයස් සහෘදයන්ගේ රැවුල් පමණක් නොව හිසකෙස් පවා සුදෙන් වැසී යද්දී , කළු පැහැති ඝනැති ඔබේ හිස කෙස් අතරින් මා ඇඟිලි යැවීමට අද මට නොහැකි වූවත් නැවත අහම්බෙන් දකිනා දිනක වුවත් ඒවා ඝණ කළු පාටින් දකින්නට මම කැමැත්තෙමි. 

ගිනි දුඹුරු පැහැති, මා දකිනා විට දිදුලන  දෑසත්

කළුම කළු සුන්දර  මූණත්

මුහුණ පුරා වැවුන රැවුල අතරින් පෙනෙන 

බෙල්ල ඇල කර සිනාසෙන සුදුම සුදු සිනාවත් 

තවමත් මා මේ ලොව දකින්නට කැමතිම ඉස්තරම්ම රූපයයි....